Refrein:
Tot esjgoonsdig zin v'r same,
tot esjgoonsdig kort biejein.
Nemes hoof zich nóg te sjame,
want allein is mer allein.
Tot esjgoonsdig zöl v'r zinge,
tot esjgoonsdig höb v'r tied.
En mit gooje zin, goaj veer os d'r in;
tot esjelegoonsdig is nog wiet.

De prins dae waor nóg vriegezel,
dat waor 'n probleem.
De wieze raod dae klónk al sjnel:
'kiek 'ns óm dich heen.'
Opins trof hae 'n knappe pöl,
jóng, die waor de klós.
De prins zag 'dat is geine pröl,
die laot ich neet miè lós'.

Zèk luuj geer wèt, 't laeve löp
soms 'n bietje raar.
De prins dae kreeg ein op de sjlöp
't woort 'n prinsepaar.
Nog eder jaor tref ich die twiè,
euver sjlaon ze neet.
Al zin ze sjtrak zoa jónk neet miè,
toch klink nog sjteeds hun leed: