Ik reej op miene fiets lets honderdfieftig,
zeen ik enne waut, ik dink di's mis.
Hae stap aaf en vruug mich lomp en smiechtig :
' Wae dinkse waal desse bis ? '

Ik bin ein Toverfeeke en ik kin to-ve-re.
'k Mein ut ech, 'k tover idderein weg as ik Hocus-Pocus zeg.

Ik heb lets in de viever van de buure,
met miene vishengel gevis.
De buurman dae woort kwaod, det kosse huure.
Hae reep : ' Wae dinkse waal neet desse bis ? '

Ik bin ein Toverfeeke en ik kin to-ve-re.
'k Mein ut ech, 'k tover idderein weg as ik Hocus-Pocus zeg.