Ik waet ‘t nog good lang geleeje.
Ik zeen nog dae’n beukebaum staon.
Twië name dao-in oëtgesneeje
det had ik oët leefde gedaon.
 
Die kleine dinger oët ôs jônge jaore.
Vergaet ik neet, die rake noeïts verlaore.
De riëkdôm dae toen in ôs jeug is opgespaard,
blief in de schatkis van ôs hert veurgood bewaard.
 
Dae’n baoveste naam waas det blôndje
ik zeen nog zien leeflijk gezich.
Waat waas ik verkikkerd op Gôndje,
dao ônder dae naam waas van mich.
 
Zoë woelste dien leefde verklaore
umdet ‘t veur iëwig dan scheen.
Waat zoël d’r van um zien gewaore.
Ik heb Gôndje noets mier gezeen.