't Waore twie aordige meidskes
Ze wèrrekde op 't febrik.
De ein had e kroezele köpke
De aander 'n kouf met 'n strik.

Hun awwers, die woende te same
Op kamers zès, zeve en ach.
't Waor op de derde verdeping
Al in 'ne bouw op de Grach.

En s'mörreges gónge ze same
Al nao de febrik op en neer
De koffiefles in e pepèrke
Of in 't kalbeske vaan meer.

En s'aovens daan zónge ze möpkes
Of gónge ze stoon bij d'n tróp
Of zaote gezèllig te kletse
Bij hun veur de deur op de stóp.

De kroezelekop, die kraog kinnes
'ne pottemaan kaom op häör aof.
Hee heet häör zien keefde gezwore
En zij häöm 't jaowoord belaof.

De aander die trof e menierke,
Dee vrijde mèt häör alle daog,
Ze heet 't febrik laote loupe,
Góng bij 'n femilie es maog.

De kroezelekop zag:' meh meidske,
D'n awwers deiste verdreet,
Dee kale mesjeu, laot 'm stikke,
Dee trouwt diech jao toch jummers neet.'

En 't is häör ouch zjus zoe gegaange
Heer wouw häör al hiel gaw neet mie.
Ze góng toen nao aandere zeuke,
't Snuitske vol poudre de riz.

Te lèstig woort häör noe 't wèrrek
Ze waor noe zoe deftig gekleid.
De bouw in de Grach waor vergete
Ze heet mèt väöl hiere gevrijd.

Nao jaore toen kaom me häör hole.
Ze woort nao Klevarie gebrach.
Ze storref en kraog toen twie kranse,
Al vaan 'ne bouw in de Grach.

't waore twie aordige meidskes,
De ein góng te vreug nao 't graaf.
De aander is mojer vaan kinder
En bleef hiel oppassend en braaf.