Refrein:
Ich trof un paar vrinden, haaj ze lang neet gezeen.
En zoeë lang ut glaas vol es, haaj ich echt geine zin.
Gae weitj, men verteltj un mop en gae lachtj,
en aan de tieëd haaj neemes van os toeë gedacht.
Woeërum heb ich mich zurrig gemaaktj ?
Ja, woeërum hebst dich dich zurrig gemaaktj ?

Gooje aovundj miene schat, zee jae eindelik thoeës ?
Jao zeeker miene schat, dich loogst al lang op ein ooër.
Leeve mins, woeërum kaoj-jae toch zoeë laat nao hoeës ?
Och schat, dao waas niks met lamour.

Dao waas nerreges unne taxi en geine mobiel.
Den hieële aovundj, miene schat, bleefst dich toch in mien ziel.
Dej-jae zoonger mich oet gaotj, det es vör mich nôw.
Och schat, ich blief dich eeuwig trôw.

Gae hetj recht op eur vrijheid, gae zeetj miene mins.
Auch ich wil op stap, det es echt miene weens.
Mer misschien zek ich dan auch unne kieër,
kom dich mer wat laater nao hoeës.