Refrein:
Unne kwakkert, dae sjpringt op en neer.
Hie in Sjpaubik mak he völ plezeer.
Hilt van water en op ziene tied,
e glaeske beer en un reis, neet te wied.

Unne kwakkert, Sjirke Moat, woonde in de Soppesjtraot,
woar mit Karnaval 't leve hie zo zat.
Wie d'n optoch toen moos goan, dach he: Wat noe weer gedoan ?
......................................................
......................................................
......................................................
Unne kwakkert oet Sjpaubik, dat sjprik toch gans vanzelf,
heurt bie zie eige Road van Elf !

't Reizen zoat 'm in het blood en he ging mit gooie mood,
noa e pletske en dat lik neet wiet van hie.
Mit 'n gel en greune tesj en doa in ein lege flesj,
fitsde he toen door de Looiwinkel wie nie.
Wie he bie 't zjwumbad koam, gans bezjwet en boete oam.
kreeg he heimwee en dach toen bie zichzelf :
Unne kwakkert oet Sjpaubik, dat sjprik toch gans vanzelf,
heurt bie zie eige Road van Elf !