Refrein:
Beej iddere Prins,
jao dât is en gegaeve
Staon d’r altiéd twië naeve
Netuurlik slummer âs dae hampleman
Zoëdât ut liek âs-ôf hae alles kân
Mâr zônder ôndersteuning
krieg dét menke weinig klaor
Dus zien weej adjudante
altiéd vur um dao
Is d’r beej die vaeremuts
ôch ôch wât aan de hand
nao ziene adjudant

Wae helt mich efkes de septer vas?
Wae zaet mich wât ik môt zegge?
Wae zörgt dât ik op tiéd bin?
Wae hoalt mich wat te drinke?
Wae mâk mich de mantel los?

De vastenaovend dae begint has euveral
Met ut prinsebal, met ut prinsebal
Dân kump hae oét en rup hiël braaf
Heej bin ik dân, alaaf, alaaf
Mâr dât haet hae ech ni zelf bedôch
Dât hebbe weej vur um oétgezôch

De prinsewage dae sluut in d’n optog aan
Altiéd achteraan, altiéd achteraan
Dân zwaait de Prins, dât duit hae fijn
Hiël entoesjas nor idderein
Mâr dât haet hae ech ni zelf bedôch
Dât hebbe weej vur um oétgezôch