Refrein:

Dit is ut allerbiste liedje veur de vastelaovend.
Tis ongeloge, wèn d’r mer vas aan.
Dit is ut leukste melodietje van de ganse aovend.
Dus blief neet staon en kom achter os aan.
'Tis mek’lik meij te blère.
En goot op te marchere.
Tis top, tis aaf, zoë sjiek, keigaaf!
Dit daak det geit d’r aaf! Alaaf!
Ut allebiste liedje veur de vastelaovend.
En as ut neet zoë is... laot os dan in die waan.

Couplet 1:

Ich heb waeke zitte sjrieve,
En toe heij ich ut klaor.
Dit liedje zal beklieve,
Veur mier dan vieftig jaor.
Tenminste, tja, det dacht ich,
Ich waas ech hiel content.
En eigenlik verwach ich:
Dit wurd Limburgbreid bekend.

Couplet 2:

Ut is has neet te geluive,
De tent steit oppe kop.
Jonk en aod steit heij te fuive,
De prins dae geit veurop.
De vrouwluu zien aant danse,
De kaerels lalle mit.
Dit liedje det biedt kanse,
Witse waor um det in zit...

Brök:

Mer ich huurde litst get angers,
Det nummer waas perfect!
D’r zonge zeven zangers,
In os eigen dialect!