Ut end van ut leedje ...
't Sjtong in de gezet, 'ne sjlager woeëd gezog.
Wie vier dat zooge sjtoa, woare vier direk verkog.
Vier zint dur aa begos, 's nags en uëverdaag.
't End van 't leedje is, vieër hant 't mer gewaagd.
Ze zint 't zelver sjoot, want ze hant os oetgedaagd,
joa rigtig opgejaagd.
Refrein:
Der sjlager is geboare, vier hant um zelf gemak.
En wat vier noe nog hoape, is dat der zaal 'm pak.
Mèr kiek ins wie 't broest heij, twieë-twintig in der zaal.
't Sjtuukwerk kunt noa onger, de moere weeëde kaal.
De lampe zuut me sjwungele, dat floept vanoavend waal.
Pen en get papier, me werp zig in de bòg !
De kop gans diek van sjproak, sjnappe vieër wöäd oeht de lòg !
Oos heng die veule klaam, ut zjweet lupt langs de prie !
ut end van ut leedje is, vieër hant de millodie !
De TEKST die rolt deroeht, en ut klopt nòg 'non-de-pie' !
Ut sjwingt noa alle ziej !
Vöël sjpanning op konkoehr, vieër biete neëgel kòt !
Oos nerve drieëne durg en vur zitte ram kapot.
De jurie kriet e pils en òg nog un siegaar.
Ut end van ut leedje is ut weëd noe oapenbaar.
De jurie makt bekend en dat is neet ins zoeë raar:
vieër zint ut winnend paar !