Dao achter de Bäöveste Meule, wao knienkes en inketskes speule,
dao leep ik met Mien gelökkig te zien, in ut leech van de maoneschien.
Maar Mientje zag wie weej dao lepe: ik heb ut d'r niks op begrepe.
Zek luuster ens jung, heej dreij ik mich um, en ik zal dich auk zegge waorum.

Refrein:
In ut Jaomerdal, in ut Jaomerdal, dao is eder nach kebuiterkesbal.
Dan kômme de elfkes en feeje, weer met die kebuiterkes vreeje.
In ut Jaomerdal, in ut Jaomerdal, dao is weer geslaote bal.
Dao huure weej toch gaar neet beej, dao is veur ôs gen plaetske vreej.
Det is ein gedeuns euveral, in det schoëne Jaomerdal.

Dit is dan de les van dit leedje, now wit ederein waal zien weetje.
Wae good haet gehuurd dae blief oet die buurt, wannier ut dao duuster wuerd.
Want met die kebuiterkeszake, dao hebbe weej niks mei te make.
Dus bin zoë discreet en plaog ze dao neet, die kebuiterkes duit det verdreet.