Refrein:
Soms dan liekt ut laeve, net ein schilderiej,
in honderd doezend kleure, hiel opgewekt en bliej.
En zien der ens probleme, probeer ut dan opniej.
Geneet maar van ut laeve, zet de zurg opziej.
Soms dan liekt ut laeve, net ein schilderiej.

Wat kan ut os nouw gaeve, wat daen daag auk bringt,
zolang det elke morge ut veugelke nog zingt.
Die dagelijkse dinge, die haet toch idderein.
Kom zing maar op dit wieske, det geldt veur groet en klein.

Al is dan auk os laeve, hiel opgejaagd en druk,
der zien nog steeds momente, die straole van geluk.
Det ik van dich meug halde, guuft steeds weer nieje mood.
Daorum zing ik dit wieske, beej alles wat ik doot.