Vastelaovend, diech bis ‘t hielemaol!
Refrein :
Diech... bis ‘t hielemaol,
Diech bis toch èch ‘t allesjoenste in mien leeve.
Diech... brings mien hart op hol,
Ès diech d'r bis, is d'r weer hiel gèt te beleevè.
Dè liet's miech preuve aon ‘t leevè,
wie d'n allèrsjoenste wien,
Èn dat geveul dat's diech miech giefs,
zoe zôw ‘t altied môtte zien.
Diech... bis ‘t hielemaol,
Diech bis toch èch ‘t allesjoenste in mien leeve...
Couplet:
Ich weit nog good, d'n ierste kier,
Had iech zoe gèt, dit smaak nao mier.
Dien roet-geel-greune kleure, nein ich wis neet wat ich zaog.
En eeder jaor kûmps diech weer trök,
Straolt hei allès vaan gelök.
Goon weer alle èrrem in de loch.
Veur dieg goon alle vlagge oet
Meur weer gezoonge en gesproonge en geblooze op die toet!
Noe vraog miech èch neet wie 't kin,
Boerûm iech zoe gelökkig bin:
De höbs diech in mien hertsje 'n sjoen plèkse ingesjaart.
Iech hoof d'r gaar niks veur te doen,
Diech maaks ‘t leeve extra sjoen,
lech zègk ‘t diech, de bis ‘n klas apaart!
Diech bis dat sträölke zonnesjien.
Jao dat geveul dat 't biezunder maak um Limburger te zien!
Brug:
Doage dat weure weeke, weeke maonde, tot 'n jaor,
Veur tot 'ste 'in de gaate höbs, opins bis diech weer dao!