Refrein:
Veer zien zoe gruuts want veer zien vaan ‘t zuide.
Veer zien zoe gruuts want veer zien vaan ‘t zuide.
Twintig iewe laank, twintig iewe laank.

Veer mèt eus bokkerijjersblood vinde ‘t leve in limburg good.
‘t Gans land is vaan goud, niks en niemand is fout,
is wat de ganse wereld hure moot.

Allein de korewollef vint tot heer te wienig weurt bemind.
Is daorum neet (zoe) blij, trèk daorum weg vaan hei,
nao e pläötske wat ‘m beter zint.

‘t Is een kwestie van geduld, dat heel Holland limburgs lult,
is veur edere mins, ‘nen edele wins,
is boe eus hart mèt is gevöld.

Meh pak eus eige volleksleed, wat al ‘n lang historie heet.
Zinge veer allemaol, in de hollandse taol,
tot ‘n eder zie groet verdreet.

Wee al get langer in ‘t zuide woent is mèt wermde ruim beloend.
Altied ei gräödsje mie, soms wel miejer es twie.
Jao, zoe weurt dee zie (die/'t) leve bekroend.

‘t Nui millennium is noe dao, hiel Limburg zal noe zeuke nao,
‘n flinke poorsie gelök, allemaol, stök veur stök,
veur de vollegende doezend jaor.