Refrein:
Mam, kôm ens heej,
Ein batje, boetje, bietje doënderbeej.
Toch kan wat geej heb gedaon,
Noëit verlaore gaon.

As 's aoves ouk de grôtsten blaag nao bed toe is gedaon,
en pap met verse kôffie in de nachdeens is gegaon,
Dan pak ôs mam de striëkplank oët de kas.
En haet ze um ein oor of elf de rômmel aan de kant,
Dan dink ze: kroëp maar gauw in bed, dan is ze afgebrand.
En viëf minute later sluëp ze vas.

As 's morges vruug de wekker beej ôs thoës is aafgegegaon,
Dan is ôs mam, al ein keteerke iërder opgestaon;
en alles wat d'r nuëdig is steit klaor.
Choklademelk, beschuute-pap, ut eike lekker zaach,
Ut bôtterhamme-trummelke veur later op d'n daag.
Ôs mam die duit det zônder ein bezwaor.

Ôs mam die kaok en duit de was, ze schildert en tuiniert.
Ze poets ut hoës en kiek of al ut hoëswerk is geliërd.
Ze truës dich as-se pien hebs of verdreet.
Ôs mam steit altiëd veur ôs klaor, al doon weej eur sôms pien.
Ut liëk zoë min, maar is zoë vuul, um gewoën maar mam te zien.
Ôs laeve lang vergaete weej det neet.