Liedje oet de Echter Revue van 1997 'Ech, wiej 't woor'

Die mansluuj môste weite, wiej weer dök môste lieje.
Ich doon de was, ich hang 'm op, ich dweil op bloeate knieje.
Sjoefte, wèrke, maore, ich wil det neet langer.
Weam zörg t'r väör de kènjer, en weurdj dus altied zwanger.

Meadjes, 't weurd tied tied det 't is gedaon.
Weer môtte allemaol same oppe barricade staon.
Weer môtte allemaol same oppe barricade staon.

Sjiëer van mich, dae reup altied: 'Wo ligke mien zökke ?'
En es t'r zich ein ei wiltj bakke, wilt 'm det neet lökke.
Eine zakdook vuntj t'r neet, es t'r ens môt sjnoeve.
Wao dae allein aan dènke kèntj, es t`r toeskömp, zeen zien doeve.

Har van mich, dae sjriëef altied: 'Gank mich dit èns haole'.
En väör det eine wakker is, sjleip ich al mit kaole.
Ed're cent, dae drej ich ôm, ich môt t'r hèl aan trèkke,
wil ich 't mit mien hoeshoutgeldj tot vriedigaovendj rèkke.

Esset Echter kermis weurdj, staon ich daag inne käöke.
En den môt ich onnog op es 't klein begintj te bäöke.
Es 't hertje zomer is, den staon weer in te make.
Merja, det vènje ze normaal, de mansluuj en de sjnaake.

Eed're mörge, oppe stool, ligk ich zien zuver kleier.
En es t'r daonao ônger kömp, braoj ich 'm spek mit eier.
Sjoeanmam woontje biej ôs in hoes, det is mich ein kernaalje.
Es diej èns oeats èns neet miëe is, verdeen ich ein medaalje.