Refrein:
Maog ich èns langs dien wengske strieke, ein hiël klein muulke op dien naas ?
Maog ich èns in dien uigskes kieke, zòa tintjelend en fònkelend es helder glaas ?
Väör dich zal alles mòtte wieke, miene maag de driëjt zich òm,
miene kop is sjus ein zaat hermenieke en mien hart sjluit wie ein tròm !

Sjildere, dat waor waat Joep 't leefste deeg,
hae sjilderde de sjòanste plekskes hiej in Beeg,
Hae waor op zeuk nao ein of anger sjòan model,
òm sjetse van te make in häör blòate vel.
Mer toen dat maedje kaom mit häöre naatsje baom,
toen lepe van allein zien kluëregans doorein !

Dree speelde viòl in ein striekorkes,
daonaeve bie goof hae auch noch get oere les.
Dao melde zich bie häöm ein hiël leef maedje aan,
en Dree begoos te kluëre, zòamer gans spontaan.
Hae wòs neet waat 't waor, dao spròng 'm drek ein snaor.
Hae veel mit eine paaf van ziene striekstek aaf !