Refrein:
Waat ein plezeer waat eine lol, wae gaon ins lekker oet dae bol.
't Is vastelaovendtj, 't is vastelaovendtj.
Waat ein plezeer waat eine lol, blief noe neet staon, wae haoje vol.
't Is vastelaovendtj, 't is vastelaovendtj.

Op vastelaovendtj eeder jaor, höb ich mien pekske altied klaor.
Mêt ein heutje en ein pruukske, en ein trumke vuër mien buukske.
Den trêk ich door de Thoearder straote , ich kan ut fieëste den neet laote.

De prins en auch de raod van êllef, die veere fieëst, det spriktj vanzelf.
Jao, det kêntj gae toch waal raoje, och den zeen die neet te haoje.
De wichter danse en ze springe, op al die leedtjes die ze zinge.