Refrein:
Al is 't biëstig kald vândaag, dât leet ôs ni zwaor op de maag.
Weej bliëve zinge, hiël doën beejein.
Âs daodoor dân ôntduujt 't iës, heej in ôs Plagge paradiës,
dân klink heej op 't Vullingshplein :
't Is vândaag d'n Plaggendaag, jao Gekke Maondig,
dât is vur elke Plaggenblaag net enne zôndig.
Weej kunne taege kelt en reagen, sniëj en mis,
um det 't Gekke Maondig is.

Heej hink met Gekke Maondig altiëd en gooje buuj,
al staon weej ôk te schuule ônder en parapluuj.
En âs ônder d'n optoch 't zunke vur ôs schiënt,
dân roope weej 'Dât klopt toch, dât waar zoë oëtgekiend'.

D'r hink heej gen depressie, weej staon hoëg ônder druk,
in plaats vân en presessie, enne optoch oët ein stuk.
en geit dân vân de raegen de smienk vân mien gezich,
dân is dât enne zaegen, âs dich mâr hels vân mich.