Refrein:
Zèk hûb ich dèt allein, dèt ’t gèt wazig is?
Dèt ‘ch alles döbbel zeen, of hûb ich dèt nôow mis?
Mèr ach wat mak ’t oët, ’t kûmp toch hiej op neer
as ich alles döbbel zeen hûb ich ouk èns zoëvuül plezeer.

De raod van 11 is in èns mit 22 man
de prins is mit zien twië
nae dao sjnap ich èg niks van.
Ich zeen twië kasteleins en weit ’t is gewaog
as ich aan ein van häör um nog zôn lekker pilske vraog.

Ich loup de polonaise en ’t geit wiej eine trein
mèr wae haoj ich noë vas, ich zeen der twië naeve ein.
Kôm ich naeve dae sjpeegel; dan roop ich hiel bliej
wat fijn dèt geej der ouk ziet en weej zinge alle driej;

Mit de vastenaovesdaag hûb ich ’t altiëd weer
dèt ’t mich dazelt veur de uig, van al dae joeks en dèt plezeer.