Ik viet mìj 't kloonspák uut de kâst, en smeenkte mien snuut mit 'ne kwâst,
en dòcht án die vastelaovesdaag vol joeks en gejn.
Ik zat mìj de pruuk òp miene kop, en daor nog 'n huudje baovenòp,
en keek ien 't spiegel en toen zòng ik dit refrejn.

Refrejn:
We hebbe nog noeët zó'n schik gehad as maergenaovend,
want toen begòs de vastelaovesnaacht.
Wat gister was, dat mòtte nòw már vlug vergaete.
Hier hebbe we mit zien alle 'n jaor láng òp gewaacht.

Ik was 'r vur klaor en geeng òp sjow, en goef 'm van laer en nie te flaow.
Ik dânste d'n hieëlen tied, ik geeng as 'nen trejn.
Mit alleman hier ien de zaal, zoonge wìj ien òs aege taal.
Kòm zing már mit, dan doen we same 't refrejn.

Toen bin ik òp huus wér án gegaon, gén man dén mìj zaag, allieën de maon.
Ze keek mìj án en vroeg: 'Hej jòng, was 't wér fejn ?'
Ik viet mìj de pruuk van miene kop, 't huudje dat zaat 'r niemér òp,
en zoong mit de maon nog ieëne kieër dat moj refrejn.