Refrein 
En weej halde van alles,
Jao zoë vanalles,
Waodoor ut laeve ein groet fees gewaore is.
Laot de lach maar verschiene,
De träön gaon verdwiéne
De zôn geit schiéne
Veurdet geej um heb gemis.

Couplet 1 
Dink aan dae lachebek,
Dae vastelaovesgek.
Dae zich in dezen tiéd bizônder lekker veult.
En met ein instrument,
Achter de joeks aan rent.
En met bedraag de sterre van d’n hemel speult.

Couplet 2 
Dink aan det eine kind,
Waat ut geweldig vindt,
Verkleid met pap en mam d’n optoch in te gaon.
Glund’rund en enthousias,
Hilt pap zien hendje vas.
En mam die dink, kôs noow d’n tiéd maar bliéve staon.

Couplet 3 
Dink aan dae prins van noow,
Dae staelt veur good de sjoow.
‘t-is ônvergaetelik waat hae zoë-al belaef.
Zien vastelaovesriék, örges ein boétewiék
Viert vastelaovend op de wiés wao hae nao straef
Weej halde net wie ôg van vastelaovend.
En feeste ganse daag wies in de aovend, aovend, aovend!