Refrein:
Weej, weej, weej, weej kômme wât later,
weej, weej, weej, weej kômme d'r aan.
Weej môtte efkes nag wât doon,
ik môt mich sminke âs enne kloon
en ut verve vân mien haor,
nae weej zien nag lang ni klaor.
Weej, weej, weej, weej kômme wât later,
trek ôg vân ôs mâr niks aan,
weej kômme d'r aan.

Geej kent ze wal de minse vân d'n tiéd.
De spriks wât aaf met eur mâr kriegs dân spiét.
Want wiej gewoënlik zien ze wir te laat.
Dân geit de bel en dich steis al paraat.
(En zeej zegge dich)

Met âl dât werke hebbe weej ut druk.
Zelde nag wât tiéd vur wât geluk.
De daag die zien te kort dât merk-se snel
en vur des-se ut wets geit wir die bel
(En wât zaes-se dân)