Refrein:
Olé olé, olé olé, olé olé olé olé
Weej zien de baeste, de allerbaeste, gón dur tot smaerges vroeg,
âltied de laeste, as allerlaeste, stón weej nog ien de kroeg.
Went fieëste zit òs ien ‘t bloed, dan vule weej òs goed,
went fiëste zit òs ien ‘t bloed, dat geft òs goeje moeed.

Weej gón op zuuk nor ieder fieëst, weej schupe hieël wat áf,
de kroegetòcht is ‘n suukses, vur òs is niks te máf.
‘t mojste fieëst vur òs is toch d’n vastelaovestied,
en gódde mit òs mit òp stap, dan kriegde gaar gén spiet.

Weej kleeje òs ‘t zelfde án, en kenne iederieën,
en òp de straot en án d’n táp, daor stón weej noeët allieën.
En ziede òs ‘t dörp dur gaon, dan loeëpe weej vurròp,
már zien weej dan d’n tied aens kwiet, dan is ’r genne stop.

En saoves gón weej wér òp pád van kroegske nor ’n neej
weej hebbe dan veul schik gehad en zien al hieël tevreej
Weej daenke nog nie án òs huus, weej blieve lekker hier,
en slute straks hier zelf de deur, nó ’t laeste glaeske bier.