Ich woar bienoa doeëd, miene wekker sjtong sjtil.
Ich hub 'm geweerd en ooch duud'lik gezach :
d'r wit toch dat ich op de carneval wach ...

Refrein:
Ja, wie mie hart vuur Voelder sjleet, went 't zinkt en sjoenk'le deet,
es groeët en kleen zich good versjteet, went jonk en oud wir same geet.

Ich kos ins e meëdje, wie geer ich 'm noam.
Ich goof 'm d'r zeëge, wie carneval koam.
Ich deeg 't 'm vroage, geëf trük mich mie hart.
Dat hoot ich 't leefst vuur mie Voelder apart ...

D'r fiscus, deë koam, lag besjlaag op mie good.
Ich zag: loester hie, 't-is egaal wat d'r doot,
d'r kint alles hubbe, desnoeëds elke cent,
me loat mich mie hart, dan bin ich al content ...

Ich hub ins verlore, mie hart aan 'n kwoal.
Ich lapde 't ang're gans sjoeën aan mien zoal.
Aan os carneval ich mie hertje verkoch,
ich hub doanoa noeëts noa get angesj gezoch ...