Refrein:
Wie sjoan is det Zöstere in ‘t Limburgse landj
dao wo ich bèn gebaore, mien hart aan höb verpandj
jao doa wil ich woone, jao doa wil ich zeen
mien Zöstere mien plaetske ich höb dich zoa leef

Dao ligk ein hieël net plaetske in ’t zuude van ós landj
wo ich es kèndj al sjpeelde, mien hart aan höb verpandj
dao wo ich lieërde loupe en ouch nao sjeuëlke ging
ouch zalich noajt vergaete, wo die auw volmeule sjtóng

Weer hauwe ’t Mössjebreukske en ouch nog de Topskoel
wo die kerpkes zjómme en de kwakkert hauw zo’n moel
en ouch nog oze Bagger, wat noe is Hommelhei
’t kepelke aan ’t Hout enden ouch nog Sanneswei

Ich dènk in latere jaore mit waemood noe noch trök
wie weer dao s’aoves zoote op die Vloodgraf brögk
of mit ’t maedje wanjelde langs koele of langs raeks
en dien ieëste muulke sjlootste langs de zjwarte waeg