Veur jaore truuk trof ik de waore.
Ik dach, det is ’t gans veur mich.
Maar juus wie ik mich woel verklaore,
zag het metein, ik auk van dich:

Refrein:
Wie wet det det? Wie wet det det?
Dao heb ik gaar niks van gezag,
Wie wet det det? Wie wet det det?
Det had ik zelf pas net gedach.
Jao, miene leeve is dreej maol zeeve,
of steit ’t op miene kop geschreve?
Det geit mich ech baove mien pet.
Wie wet det det? Wie wet det det?

Det kind haet alles in de gater.
Wil ik sôms op de lappe gaon,
weur ik zeg: weej gaon op de klater,
haet het de jas al aangedaon.

Wie slum det is, zal ik ôch zegge.
Kôm ik laat thoës beej miene schat,
wet det mich haorfiën oët te legge,
wievuul det ik d’r heb gehad.