Ik hald neet van gemekker, maar ja, d'r kwaelt mich wat.
Det zit mich gaar neet lekker, jao, ik heb zörreg zat.
Det blief mich koejenere, det drök mich toch zoë ziër.
Ik blief ‘nt prakkezere, en dink maar kiër op kiër:

Refrein:
Wie zoel 't thoes zien ? Wie zoel 't thoes zien ?
Dao zal toch neet ederein van hoes zien ?
Wae luët now d'n hônd oet, wae voort now de kat ?
En jummich, haet 't knaerieke al waeterke gehad ?
Wae kiek d'r nao de kiepe en de knien ?
Wie zoel 't thoes, wie zoel 't thoes toch zien ?

D'n optoch waas 'nt trekke, toen zoog ik al van vaer.
Dao kwaam mich toch verdekke, mien hiël femilie haer.
Ôs Ciska en ôs Cielke, en Mam met ôzze Pap,
en Everaat met Wielke, maar waat ik now neet snap:

Zek is d'r gennen eine, dae efkes dink aan thoes ?
Die môtte now neet meine, d'n deze geit nao hoes.
En zeej maar laupe, springe, nao edere kefee.
En huer ens waat die zinge, dao kan ik now neet beej: