Wiet dur nève

Tekst: 
Mart Vervoort
Muziek: 
Mart Vervoort
Plaats: 
America

Op 't boorebal, met de carnaval, raakte Nel finaal van streek.
Aan d'n tap, doa stoong enne knappe jóng, din eur in de oëge keek.
Dus zeej smoesde wát , met di lekk're schat, már toen kreeg ze 't benauwd,
wánt beej nader inzien bleek di jong, al zo'n dik el-lef joar getrouwd.

Refrein:
Giët iets mis of wiet d'r nève, och, wát kán dát nou toch gève.
Hald vurraal gooje mood, dán keumt álles wer good.
Zoë iets huurt toch beej 't lève.
Minse kunnen 't neet loate um doa oaver te goan proate.
Már durrum neet getreurd, straks zien zeej án de beurt.
Ennen bók is gauw geschoate.

Ik scheet piel en boag, már 't is de vroag of ik oeit nag keuning wèr.
As ik tien kiër scheet, tref ik twië kiër neet, en dát zeej ik neet zó gèr.
't Is werk'lijk woar, már verleeje joar, schoot ik minstes èns zó slecht.
Zeker fieftig van de hoonderd kiër, kwoam de piel in de struuk terecht.

't Gebeurde lest , dát dit bloas-orkest op en fiëst eur deuntjes bloos.
Hiël de zaal zoat vol , iederiën hai lol, de muziek kloonk grandioos.
't Verleep zó vlot , már toen án 't slot, speulden zeej dee neeje wals.
En de gan-se zaal dee schrieuwde toen: 'Wát kleenkt dát toch ontzettend va - - - - - - ls.