Refrein:
Wiezoeë, wiedet, ich gaon nog lange neet nao bed.
Ut aes toch zeker neet verbooje um hi-j te zitte aan 't buffet.
Wiezoeë, wiedet, ich weit waat neet kan en nog net.
Gae dreenktj gewoeën nog eine met, det haoje vae onger de pet,
det kin nog net. Wiezoeë, wiedet.

Ich zoot in mien kefeeke te zeenge op ein krök,
besteldje mich ein pilske mer ich haaj gein gelök.
De kastelein ging sloeëte en zag: “Zee jae neet wies.
Ut aes al over veere en dalik kumptj de plies”.
Ich stotterdje: “Wiedet”
Ich zag: “Wiezoeë, wiedet?”

Vae dronke dus nog eine, de kastelein en ich.
Hae tapdje nog ein pilske vör mich en ein vör zich.
Toen waas ut aafgeloupe; hae zag: “Now gaotj met gauw.
't Aes ongerhandj al merge en gae kiektj behuurlik blauw.
Ich stotterdje: “Wiedet”
Ich zag: “Wiezoeë, wiedet?”