Woon in mien hart, es 't dich mer neit to klein is.
Dat woort veur dich besjtömd; veur dich is 't dao.
Gein angere die auch nog rech d'rop heie.
Dao kump dich neemes, neemes ooit to nao.

Doe houfs dao neit to sjtöbbe, neit to kaere;
Dao is 't nao die verlange werm of kuil.
En alles zóó, dat niks dich dao zal sjteure,
want zuuver zeen mien meining en gevuil.

Mien leifde ? 't Zeen de bloume die 't verseire,
de sjilderieë aan zien witte wènj;
En door zien vinstre kiks-doe wied nao boete,
wied euver alle luu en alle lènj.

Mer es doe dao bès, sjuuf ich de gerdiene,
veur glaas en roet, die zeen nao 't vergezich.
Dan höb veer twee waat neudig is veur 't laeve:
Dan höb ich dich, mie kèndj, en doe höbs mich.