As allerierste binne, as lètste pas weer weg.
Och gluif mer det se liets.
Toen mós het nog beginne, ich veuldje mich zoeë slech.
We wore op de fiets.
En mevrouw, wooj achterop.
Toen sjoat mich door de kop.

Refrein:
Wore wae mer vrouwluuj, dan wore wae zoeë wie ut huertj vannach.
Wie auch echte vrouwluuj, op de fiets nao hoes gebrach.
Door ein jungske of door pap.
Mer vannach höb ich det pókke-inj weer zelf getraptj!!
Want jao, wae zeen gein vrouwluuj.
Dus höbbe wae vannach zoeë wie ut heurtj,
Väör os eige vrouwluuj.
De fiets weer zelf bestuurtj.
Wae trappe en happe, wae fietse ós ein blaor.
Wae zjweite en weite, jungske zeen is zjwaor.

De optoch waas getrokke, de kroege waore laeg.
En nemes wool nog iets.
Mer nao ut pieke dokke, kreeg ich nog eine vaeg.
Ich mos gans op de fiets.
En ut sprong weer achterop.
Toen zong ich dus hel-op.