Dich zags rech in mien gezich: 'Niks mier zeg ik taege dich!'
Dich hes mich de bôns gegaeve.
Maar now zitste mit dien leid, want det witste toch verdreid,
deste zonder leefde neet kins laeve.
Verdöld, verdöld, maar 't is dien eige schöld.

Refrein:
Yvônne, Yvônne waat biste toch van plan ?
Yvônne, Yvônne, zoë kriegste genne man !
Waorum toch Yvônne, waorum bis dich gegaon ?
Waat biste toch begônne, waat heste toch gedaon ?

Einmaol kumpste nog zoë wied, jao, dan zumpste van de spiet.
deste mich hebs laote schete !
Op 't rendje van dien bed, in dien hendje mien pertret.
Dinkste dan: 'Det had ik môtte wete!'
Verdöld, verdöld, maar 't is dien eige schöld.