De nach is duuster en ik zeen hand mièr veur mien auge.
Ut is kil, d'r id nemus mièr op straot.
Ik bring de nach door met ut speule van alde plate op mien kamer.
Ik zing vervaeld en oèt de maot.

Refrein:
Want ik, ik heb neet waat ik hebbe wil, ik heb noeëts waat ik wil.
Ik heb neet waat ik hebbe wil, ik heb noeëts waat ik wil.

As de zón in de nach, as eine vis op ut druuëge, as ein ster op de grónd.

As de maon euverdaag, as de zieë zónder water, as de man zónder mónd.

De klok, die tik as of ut kwaod is op mich,
as of ut zegge wil: heej jóng haes dich niks baeters te doon ?
Ik kroèp inein, ik wil niks huüre, ik wil niks zeen.
Ik bin gewoeën schouw, d'n tied geit onverbiddelik door.