Aens ien 't jaor kumt d'n tied, vur man en wiefkeshaas,
dan duut hìj ânders dan gewoeën, dan is de gek d'n baas.
Dan zet hìj alle zörg òpziej en daenkt nie án verdriet,
mer trekt 'n hieël gek pekske án en zing 't högste lied.

Refrein:
Zeg haze, hazinne, blief nòw toch nie binne,
't is wer vastelaovend.
Nie waerke, nie poetse, lót dat nòw mer roeste,
't is wer vastelaovend.
't Is enne gekken tied, de kniezers jao ten spiet,
make wìj jool en lol en iederen haas dén duut dan dol.
Zeg haze en hazinne, blief nòw toch nie binne,
't is wer vastelaovend.

En of ge jòng ziet of wel âld, zó stief as wie 'n plaank,
of ziede nog hieël slaank, dat duut 'r allemól niks án toe.
't Is wer kárneval en jòng en âld en dik en dun,
duut wer 's van wal.

En as 't wer aswoensdág is, de katers nog nie weg,
en hier en daor lit ennen haas te slaope ien 'n heg.
Dan daenk mer: och, 't mòt zó zien, worrum 's gen plezier,
want vastelaovend is 't ien 't jaor mer âltied enne kieër.