As het vastelaovend wuërd, löp alles oët de hank,
den is mich dit of det neet good, te kort of waal te lank.
Mien vrouw, die zaet den idders kiër: 'Dôw wets wat se mich kens,
ich gaon, bekiek het dich nôw mer of bös ze het met mich ens ?'.

Refrein:
Zet nôw de blumpkes mer ens boëte, want det môt toch op den tiëd.
As dich de oëre auch gaon toete, ach, det wuër ze van zelf wir kwiet.
Bekiek toch alles ens in kleur, dao is het altied vastelaovend veur.
Zet nôw de blumpkes mer ens boëte, daovan kriegse noets genne sjpiet.

Ich ging lets nao ein broëlofsfiës, mer ach, wat eine flop.
Ze zootte mer te kiëkke dao en nemes sjting ens op.
Ich greep mich toen de micrefoon en zag: 'Det is niks gedaon,
dit is toch gen begrafenis dus laot um mer ens gaon'.