Dao woo ich gebaore bèn, woo mien auwesjhoes nog sjteit.
De taal die ich toch zoo goud kèn, woo ich hauw mien leif en leid.

Refrein:
Dat is mie Zitterd, Zitterd allein,
sjooner plaetsjke vèndj geer neet ein.
Es mien auwt Zitterd, Zitterd allein,
dao geit niks baove zoo is der mer ein.

Gaon ich nao de vraemde haer of wiet van Zitterd weg,
heur ich ummer toch zoo gaer 't goud, 't kaod, 't sjlech.

Zuik ich mich ei maedje oet, is dat ei Zittesj kèndj.
Dao woo ich zoo op vertroew en nurges baeter vènj.