Ich bèn enne Zittesje sjnaak dae gaer vastelaovend mitmaak.
Ich hauwt van de sjpas en de lol, daovan is mien hèrtje zoo vol.
Ich bèn enne Zittesje sjnaak, 'ch höb nog nootsj ènne minsj laamgemaak.
Och gaef mich ein kans en ich sjeit derop aaf,
veur mie Zitterd, mien auwt Zitterd alaaf.

Auwer luuj, die höbbe mich gezàg,
vruiger doe woort pas gelach.
Me maakde zich laam en dat zit in oos bloud,
en noe zeng v'r weier mit volle moud.