Wie iech dat mètske d'n ierste kier zaog, trof ze miech rech in mien roes.
Iech veel bèkaans koelék, woort slech aon de maog, wie'keek nao hôr
doorkiekbloes.
Sjoen wie twie eppèlkès aon èn-ne baom, 't kriebelde miech in m'n sjeun.
Iech waor toen vèrleejf veur 't iers in mie leeve, wat waor iech nog lekkér
greun.

Refrein:
Zoe greun es graas, nog naat achter mien oeré.
Iech maakte gekké sprung, dat waore heksretoere.
Iech waor zoe greun es graas en zoe gries wie poor,
wie iech d'n iersté kier aon hôr mien hart verloor.

Nao è paar weeké zaoch iech hôr weer trôk, s'aovés um twintich veur ach.
Iech dach: noe of noets, bij Sérvaos op de brûk zach iech wie'ch euver hôr dach.
Zé loerde miech aon en zé zach toen: 'Koejong, gaank diech nog mér get nao d'n
mam'.
Zé drejde ziech um, 't waor de slaag vaan mie leeve, dee'ch kraog vaan m'n
ierstè vlam.

Toch zien veer later nog saamè gètrojt, 't leevè gét stél zienè gaank.
Veer hôbbé gèzéllig én néskè gèbojd en Sint Sèrvaos nog bedaank.
Zè zégke d'n ajstè is sjus ziene pap, d'n aandèrè liek op zien mam.
D'n tied gét zoe snel mer iech hoop te bèleevé, die sport mét hun ierstè vlam.

* single 1983 : Fons en Wiel - 'Mien ierste vekaansie/Zoe greun es graas' -
Marlstone Recordings bv - 198303