Van winnig gelt en van die schlechte tiet,
wet uveral geklaag, wohin me kumt.
Me deet zich nieks wie schele, rooze, strieë,
mar doa mit wut het gaar nit beter, vrunk.
Wat gaar nit anges kan, dat mot me drage,
en vroe zieë, dat het nit nog schlechter geet.
Hout gowe moot dan, mit dat ewig klage,
mak ier uch zelver bloos het leve leet.
Vier verleze, al vilt het schwoor, doch nooit nit dur humoor.

Refrein:
Vier howe vast an ooze Geete ...(?),
went schlech die tiet, wut zich get scheef gelaag.
Allee déë is wirklich inne erme maan,
déë nit zoe rech van hatte laache kan.

Mit de prieze, stuur dont zie oos drukke,
dur letzte cent holt me oos eroes.
Van alle zieë deet me an oos plukke,
en me is nit mie heer in zie eege hoes.
Me darf trotzdeem dur kop nit hange lotte,
dit hat doch ginne zweck en is verkiet.
Hant vier och zurg, kleene ofwel groete,
vier hope ummer dat het beter drient.
Op reen kumt zonneschien, en spas hilt alle pieng.

Graat weil vier hant noen, bitter nuut te krake,
drum is het nudig, dat vier aaf en touw,
vur stonde oos de zurg van dur hals aaf laache.
Dovuur is jaa dur Fasteloavund doa,
Zoeë wie al hondert joar, schun in iere,
dit Volksfest bleuit, hei ummer op neui,
zoe wille vier noe Fasteoavund viere,
vreei van spektakel en alle biesterij.
Numt uch een vuurbeelt draa, speut in gung heng, pakt aa.