D’r Kirchroadsjer an ziech, va viere jet versjteet,
en leuft ’t och in snit jesjmierd, de sjpas òs nit verjeet.
V’r neëme ’t leëve, zoeë wie ’t leëve kunt.
Dat numt ós jinne aaf, en róffe drei daag lank ALAAF!

De naat is vuur tse sjloffe, weë dat wil deë mos dat doeë,
doch vier junt durch bis mörjevrug,
vier zunt doch ezoeë vroeë.
V’r drinke ’t leefste óp ós en dat wat kunt.
Dat numt ós jinne aaf, en róffe drei daag lank ALAAF!

Refrein:
Zunt vier dróp, jód dróp, da zunt vier jód, jans jód!
Zunt vier dróp, da zunt vier jód!
Vuur tse viere jeboare,
en hant de vräud doa aa nog ummer nit verloare.
Zunt vier dróp, jód dróp, da zunt vier jód, jans jód!
Zunt vier dróp, da zunt vier jód!
En ee dink is jewis, ’t bliet zoeë wie ’t is!