Refrein:
Isabel, doe bis miënne sjat, sjat, riëk biste och nog.
Ing vrouw wie dich die alles hat, 'ne man dem miste toch nog.
'ne Keël wich ich, dem moste han, ich bin vrei-gezellig.
Die geld, dat hoof ich gaaroet nit, mé bring 't toch mar mit.

Isabel is 't zuster van d'r Wielie,
zoeget zeët toch al mië as genog.
Oet ing ziër sjatrieke femielie,
en ing sjoenheed, och, dat is ze nog.
Zoeget knaps, met och get on de dröad,
dus doe sjnaps mieng vruntelikke wöad ...

'ch Ziën os wittebroedsweëke al in Sjpanje,
in diene cabrio vaar ich dich d'r hin.
Doa vulle vier de glaze mit sjampanje,
ja, wat fungs dich van zoë ee begin.
An die Costa inne prach en praal ...